Ayça Bingöl: Bu Ülkede Kadın Olmak Zor

Peki siz nasıl ebeveynlersiniz ve çocuk yetiştirirken en çok nelere dikkat ediyorsunuz? Mükemmel anneliğe ve babalığa inanmıyorum. Biz elimizden gelenin en iyisini yapmaya çalışan ebeveynleriz. Anneler, babalar da insan, bilerek ya da bilmeyerek hata yapabiliyor. Önemli olan bunu telafi edebilmek, çocuğundan özür dilemeyi bilmek ve onun kendini gerçekleştirmesine imkan tanımak. En önemlisi her insanın bir taraftan da bir mizaçla doğduğunu bilmek ve çocuğunu olduğu gibi kabul etmek. Elbette ki ona yön, yol göstermek istiyorsunuz ama biz daha çok onlara kendilerini bulabilmeleri için alan açmaya çalışıyoruz. Dünyada sonsuz olasılık içinde yaşıyoruz. Meraklarını yitirmeden büyümelerine yardım etmeye çalışıyoruz. Hayallerine ket vurmuyoruz. Okuyoruz, kendimizi geliştiriyoruz, kendi içimize yolculuklar yapıyoruz. Bence ebeveynlik öncelikle kendi içinde başlayan bir yolculuk. İçindeki çocuğa ana baba olduktan sonra, ona dokunduktan sonra çocuğuna faydan oluyor. Bir de konuşmaktan öte yaşıyoruz, galiba. Yani zaten onlar sizin yaşadıklarınıza şahit olarak büyüyor, bir olaya nasıl reaksiyon verdiğinizi, sorunlarla nasıl baş ettiğinizi izliyorlar. Eğer siz sorunlardan kaçıyorsanız hayatta, yani üstünü kapatıyorsanız; çocuğunuz da bunu yapacaktır. Çünkü başka türlüsünü bilmiyor oluyorlar.