Ayşe Arman beyazlar içinde!

İRİCE GELİNİ, ZAYIF GÖSTERECEK GELİNLİK Birlikteliğimizin üzerinden 15, evliliğimizden üzerinden 12 yıl geçti. Ve ben geçenlerde, “Artık giymeliyim şu gelinliği!” diye uyandım. Kabul ediyorum kötü bir huy ama ben tutturuğum. Bir şeyi kafamı koydum mu, oldurmak için her şeyi yaparım. Üniversiteyi de 24 yıl sonra bitirmedim mi? İsteyince oluyor. Ha madalya mı takıyorlar? Yooo! Ama sen, ölmeden önce yapılacaklar listene bir çentik daha atmış oluyorsun. Benim kafamdan gelinlik hayalleri geçerken, Seren aradı, Seren Öztoprak. Arkadaşım. Onun da müzisyen bir arkadaşı var. Dedi ki, “Ya Ayşe, arkadaşımın annesi Ayhan Aksu çok güzel abiye elbiseler dikiyor! Bodrum’da yol üzerinde de minik bir moda evi var. Eskilerin enstitü mezunu vardır ya, onlardan, her bir elbisesi el emeği, göz nuru, sanat eseri. Makul paralara da yapıyor. Abiye elbise diktirmek isteyen birileri olursa, onu önerir misin?” “Tabii” dedim, “Hatta şu anda da öyle biri var…” “Aaaa öyle mi?” dedi. “Evet!” dedim, “Gelinlik diktirmek istiyor!” “Olmuş bil, Ayhan Abla diker!” dedi. “Kaç günde diker?” “İki günde diker verir!” “Ha tamam harika. Ama bu gelinliği dikeceği kişi ince değil. Biraz irice. Bir de bu aralar çok yedi, onu biraz ince gösterecek bir şey diker mi?” “Tabi tabii!” Birden uyandı, “Ayşe kim bu gelinliği giyecek kişi, tanıdık biri mi?” dedi. “Evet” dedim, “O ben oluyorum!!!!”