Eşref Kolçak'tan sert tepki: Selfie çekeceğine dua et be kardeşim!

Sinema kariyeriniz nasıl başladı? 1945’te Ses Tiyatrosu’nda başladım. Türkiye’nin sayılı baletlerinden biriydim. Anacı- ğımı bir kere tiyatroya götü- rebildim. 1947’de annemi kaybetmek en büyük üzüntüm oldu. O benim hayat ağacımdı. Annemi kaybettikten sonra evden koptum, tiyatroda yaşamaya başladım. 1949’da askere gidip 24 ay askerlik yaptım. Sinemada, ‘Fedakar Ana’ ilk filmimdi. O yıllarda sinemanın bir değeri vardı. Şimdi gelin görün sanatçıların % 80’i açlık içinde ölüyor. Dünyanın her yerinde imzalı fotoğraflarım vardır ama güzel ülkemde beni sanatçı olarak görmüyorlar. Devlet bizi sanatçı olarak kabul etmedi. Vergi almaya gelince sanatçıyım ama telif hakkımı istediğimde sanatçı değilim. Sigortamızı, telif hakkımızı bizi çalıştıran müessesenin ödemesi lazım, en büyük sömürüyü onlar yaptılar. 100 küsur yıllık sinemamız var hâlâ stüdyomuz yok. Yapımcılar sinemadan kazandıklarını sinemaya yatırmadılar. Yeşilçam oyuncuları için para tutmadı deniyor, siz ödeme yapmadınız ki tutalım! Üvey evlat muamelesi var. Sinemacılar sömürüldü. Sinema maalesef tekelleşti. Son yıllarda sinemadan ve ekrandan uzaksınız. Oyunculuğu bıraktınız mı? Oyunculuğu bırakmadım, yapımcılar beni çalıştırmıyor. Çalışmamakla seyircilerime karşı mahcup oluyorum. İçim kıpır kıpır. Çalışarak ölmek istiyorum.