Kendini Sürekli Yetersiz Görme Sanrısı: Impostor Sendromu

3. İlk olarak 1978’de psikolog Suzanne Imes ve Pauline Rose Clance tarafından tanımlanıyor. Imes ve Clance’e göre Impostor Sendromu ruhsal bir hastalık ve bir kişilik bozukluğu değil; duygu durumunda bir bozulma, ve kişinin kendisi ile ilgili algılarına dayanıyor. Bu kişiler sürekli olarak kendilerini başkaları ile kıyaslama ve yetersizlik eğiliminde oluyorlar; ve bu sebeple performans anksiyetesi (kaygısı) artmaya başlıyor.