Neslihan Doğrusöz'ün Doruk olma hikayesi

Aynaya bakınca ne hissettin? Çok hoşuma gitti. Ama zaten biliyordum yumurtadan ne çıkacağını! Gayet iyi oldu. Peki bu dönüşüme girmek için yeter dediğin nokta neydi? Ben hep böyleydim. Orada gördüğün Neslihan’la dışarıdaki Neslihan çok farklıydı. Bu yüzden karar vermem çok zor olmadı. Beni tanıyanlar çok şaşırmadı yani. Yarışmadan sonra saçımı biraz daha kısalttım sadece. Tam bir dönüşüm için ailemi düşünüyordum. Onlara olan aşkım ve saygım beni çok tutuyordu. ANNEM BENİM BOXERLARIMI YIKAMAK ZORUNDA DEĞİLDİ Ailenin kabul ettiği an nasıl oldu? Hiçbir zaman ailemle bu konuda yüz göz olmadık. Onlar beni her seferinde fark ediyordu elbette ama ben 18 yaşından beri yalnız yaşamaya çalıştım. Uzak durmaya çalıştım. Neden? Çünkü annem benim boxerlarımı yıkamak zorunda değildi. Kız arkadaşlarım oluyor, görmek zorunda değildi. Zaten ayaklarımın üzerinde de durmaya başlamıştım. Gözlerine sokmak istemedim. Tepki gösterirler diye mi korktun? Hayır. Karışmazlardı. Takım elbisemi giyip ben kız arkadaşlarımla yemeğe gidiyordum, görüyorlardı. Bu benim tarzım diyordum. Yersen! Ailen için de büyük bir travma aslında… Elbette. Sakal ektirdikten sonra dedim ki, “Şimdi benim bu durumu onlara söyleme zamanı… “ Video mu çeksem, mektup mu yazsam, hepsine ayrı ayrı mesaj mı atsam?” Sabahlara kadar uyumadım Gizem. Sonra? Didim'e gittim kız kardeşimin yanına. İlk onunla paylaştım. Sonra erkek kardeşim geldi. Çok anlayışla karşıladılar. Sonra annem, babam hepsine güzel güzel mesajlar yazdım. Bildiğin mektup yazdım. Ne yazdın peki? Sakal ektirdiğimi söyledim. “Babacığım durumumu biliyorsun. Ben hiçbir zaman bunu hissetmedim. Zor zamanlar geçiriyorum. Yanımda olursanız, dünyanın en mutlu insanı olurum.” Gibi bir mesaj. Babam da, “Senin kokun benim burnumda… Ben ölene kadar o koku değişmez. Kimse bana bir şey de söyleyemez. Sen kendini üzme yeter. Hayatının sonuna kadar senin yanındayım.” Dedi. Annem de, “Biz zaten hep senin yanındaydık çocuğum. Sen bizden uzak durdun.” Dedi.