Türkü Turan

Altı yaşımda Veli Bar’dan kaçıp Atlas Sineması’nın arka kapısından sinemaya girdim. Zülfü Livaneli’nin ‘Sis’ filmini izlediğim gün yönetmen olmayı kafaya koydum. Oyunculuk, hayatıma tesadüflerle girdi. Babam ve annem, ben çok küçükken ayrıldı. Ben annemle kaldım, babam Bodrum’daydı. Altı yıl önce beyin kanaması geçirdi ve onu kaybettik. Nişanlım Ozan’la (Ertürk) 3.5 senedir birlikteyiz. Zaten birlikte yaşıyoruz ama bir boş vaktimizde evlenmeyi düşünüyoruz. Türkü Turan’la Karaköy’de, nişanlısının ‘Bey’ isimli mağazasının hemen yanındaki kafede buluşuyoruz. Tıpkı hayalimdeki gibi... Üflesem uçacakmış kadar zayıf ve narin. Yüz hatları sanki kalemle çizilmiş... Bu ona hem çocuksu ve masum bir hava veriyor hem de bir miktar sert mizaçlı biri gibi görünmesine yol açıyor. Küpeleri dikkatimi çekiyor. Annesinin hediyesiymiş. Her film dönemi Bodrum’dan el yapımı bir takıyı şans getirsin diye yollarmış.