Gökhan Keser: Turabi benden uzak olsun!

Gökhan Keser; Survivor'dan döndüğümde kendimi belediye başkanı gibi hissettim. Herkes “Sana oy verdim” diyordu. Bir dahaki seçimlere inşallah" dedi. Kesen, adada sık sık tartıştığı Turabi Çamkıran'la ilgili olarak ise, "Karakterlerimiz çok ters. Öncesinde tanıyordum aslında, ama böyle olduğunu düşünmüyordum. Benden uzak olsun, Allah yolunu açık etsin" dedi.

Hürriyet'ten Ayşe Arman'a konuşan Gökhan Kesen'in açıklamaları şöyle:

* Oyunculuk, modellik, şarkıcılık; 10 parmağında 10 marifet. Macera çok küçük yaşta modellikle başlamış. Daha 14’ünde model olmaya nasıl karar verdin?

- İzmir’de, Ege çapında bir yarışma düzenleniyordu. Halam gazetede başvuru formunu görmüş. Ben o zaman İzmir’de yaşıyordum ailemle. 14 yaşındaydım, aklımda modellik falan da yoktu. O dönem en büyük hayalim şarkı söylemekti.

* Kimleri dinlerdin en çok?

- Ayna karşısında şarkı söylerdim. Tarkan, Sezen Aksu, Burak Kut dinlerdim. 90’lar arşivim hâlâ duruyor.

* Başa dönelim... “Şarkıcı olmak istiyordum” dedin.

- Doğru. Hatta öğretmenimiz ilkokul birinci sınıfta bütün öğrencileri tek tek kaldırıp “Ne olmak istiyorsunuz?” diye sorduğunda, sınıfta “Şarkıcı olacağım” diyen tek çocuktum. Öyle hayaller kuruyordum ama 14 yaşında modelliğe başladım. Tabii halamın ikna çabaları sayesinde...

* Nasıl ikna etti seni?

- Ben modellik yapmak istemiyordum. Ama halam “Zaten şarkıcı olmak istiyorsun, belki o yolda bir adım olur bu iş. Topluluk önüne çıkmaya alışırsın” dedi. Tabii o anda akan sular durdu.

* Ne oldu yarışmanın sonucu?

- Daha 14 yaşında olduğum için yarışmaya kabul edilmedim. Çok üzüldüm, hırslandım. Sonrasında yürüyüş ve diksiyon dersleri aldım. İki sene sonra aynı yarışmada birinci oldum. 2004 yılıydı. 16 yaşındaydım.

"Ne kadar sabırlı olduğumu Survivor'dan anlayın"
* Bu kadar erken yaşta birinci olmak, ani gelen popülerlik, kızların yoğun ilgisi. Nasıl bir psikolojiye giriyor insan?

- Bende değişik bir ruh hali yoktu.

* Sen hayranın olan genç kızlara nasıl davranıyordun?

- Değer verir, kıymet bilirdim. Şimdi olduğu gibi. Benim de bir kız kardeşim var. Ona nasıl davranılmasını istersem öyle davranıyorum. O da nişanlandı, çok düzgün biri damat adayımız.

* Rizelisin... Hemşerilerinin hep hayatla dalga geçen, nüktedan bir hali var. Sende durum ne?

- Kesinlikle. Belki de insanlar o tarafımı daha çok seviyor. Karadeniz insanını zaten herkesin çok sevdiğine inanıyorum. Çok samimi, çok cana yakın ve çok kalenderler. Aile ilişkilerine değer verirler. Hemen parlar ama çabuk sönerler.

* Sen de öyle misin?

- Evet çok sabırlıyımdır. “Survivor”a 116 gün dayanmamdan anlayın. Ama bir sınırı var. Haksızlığa, yalana asla gelemem.

* Kavgacı mısın?

- Hayır değilim. Daha çok yapıcı olmaya çalışıyorum. Sınır aşıldıktan sonra çok fazla o ortamda durmamaya özen gösteririm, kaçarım.

* Karadeniz’in yaylaları meşhur. Seni çıktın mı hiç o yaylalara?

- Geçen bayram Kale yaylasına çıktım. Çok keyifli, çok güzeldi. Orada nefes aldığını hissediyorsun. Cennet gibi. Bu bayramda da gitmek istiyordum daha fırsat olmadı. İnşallah ağustosta.

* Bu bayram ne yapacaksın peki?

- Fırsat buldukça ailemle vakit geçiriyorum. Bu bayramda yine İzmir’e gidiyorum. Çeşme’de olacağım ama ailem İzmir’de olduğu için onları da göreceğim.

"Babama kızıp gitar çalmayı bıraktım"
* Konu çok dağıldı, müzik tutkuna dönmek istiyorum. O hayal nasıl gerçeğe dönüştü?

- Orta sonda gitar çalmaya başladım. Ama ondan sonra babama kızıp bıraktım.

* Neden?

- Çok istiyordum gitar çalmak. “Bu sene takdir alırsan alacağım” dedi. Bir yandan da her aile gibi onu hobi olarak görmemi istiyorlardı. O yüzden liseyi meslek lisesinde okudum. “Takdir al” dedi, aldım. Gitar yok. En son o ergenlikle evde bir bağrış çağrış çıkarttım. Ertesi gün babam dayanamamış, anneme para bırakmış gitar için. Annem uyandırdı beni, “Git gitar al” dedi. “Artık istemiyorum” diye karşılık verdim. Sonunda aldım ama hevesim kaçmıştı. İki üç ay ders aldım, amatör kaldım. Şarkı söyleyecektim sadece.

* Sahneye ilk ne zaman çıktığını hatırlıyor musun?

- İlk kez 7 yaşında, doğum günümde sahneye çıkıp orkestra eşliğinde “Benimle Oynama”yı söylemiştim. Profesyonel olarak da ilk sahneye çıkışım Nükhet Duru’nun sahnesiydi. 2006 ya da 2007’ydi yanlış hatırlamıyorsam. Bir yandan da albüm için çalışmalara devam ediyordum.

* İstanbul’a ne zaman, hangi sebeple geldin?

- Modellik basamak oldu benim için. Best Model of Turkey’de ikinci olduktan sonra Manhunt International yarışmasında Türkiye’yi temsil ettim. Dünya üçüncülüğü kazandım. Sonrasında devamlı iş teklifi almaya başladım. 18 yaşında da İstanbul’a geldim.

* Nükhet Duru’nun yanında ilk sahneye çıktığında ne hissettin? Vokalist olarak mı çıkmıştın?

- Yok, o zaman çıkacak şarkımı söylemiştim ama o şarkı çıkmadı. (Gülüyor) sonra Erkan Güleryüz söyledi o şarkıyı. “Sahibinden Kiralık” adı.

* Ya oyunculuk?

- Modellikten sonra hemen “Selena” dizisi başladı. Diziye başladıktan sonra da kendi ayaklarım üzerinde durmaya başladım zaten...

* “Selena” nasıl başladı?

- O kadar kolay olmadı. Görüşmeye gittim ama yaşım küçük, öğretmen rolünü alamam diye düşünüyordum. Erkek başrolü bulmadan çekimlere başlamışlar meğer. Benim deneme çekimlerimi Gani Müjde’ye göstermişler, izler izlemez “Tamam daha niye arıyorsunuz, bulmuşsunuz zaten” demiş.
Telefon geldiğinde Moskova’da defiledeydim. Türkiye genelinde en iyi modeller arasında yer alıyordum.

* Kimler vardı seninle birlikte?

- Burak Özçivit, Tolgahan Sayışman... Modelliğin en popüler olduğu dönemdi.

* “Selena” yayınlandığı dönem çok ses getirdi, bekliyor muydun bu kadarını?

- Hayır. 3 sene boyunca toplam 104 bölüm çektik. 7’den 70’e herkesin sevdiği, öncü bir iş oldu. Bir anda daha çok tanındım.

"Survivor dönüşü belediye başkanı gibiydim"

* “Survivor”a gelelim. Yarışmaya katılmaya nasıl karar verdin?

- “Üç Adam”a katılacaktım PR çalışması için. Onun için görüşüyorduk. Sonrasında Acun Bey’le görüşmeye davet ettiler. Hiç aklımda yoktu hatta önce direkt “Hayır” dedim. Yeni şarkım çıkacaktı, algıyı dağıtmak istemiyordum. Çocuğumu bırakıp gitmek gibi bir şeydi. Acun abi “Yarın kalktığında ne hissediyorsan beni ara söyle” dedi. Ertesi gün kalktım, hiçbir şey söyleyemiyorum.

* Bir gecelik düşünme yetmemiş demek ki!

- Bir hafta geçti, tekrar ne yapacağız diye konuştuk. Sonunda “Tamam” dedim. İyi ki gitmişim. Haftanın beş altı günü evlere misafir oluyorsun. Ne kadar röportaj versem, ne kadar şarkı çıkarsam da insanlar beni bu kadar tanıyamazdı. Döndüğümde kendimi belediye başkanı gibi hissettim. Herkes “Sana oy verdim” diyordu. Bir dahaki seçimlere inşallah (gülüyor).

"Turabi benden uzak olsun"
* Gerçekten yiyecek hiçbir şey vermiyorlar mı? Bu efsane sorulara bir cevap verelim!

- Hiçbir şey. Herkesin kafasında sorular var; tuvalet var mı, şu var mı, bu var mı falan... Hiçbir şey yok.

* Turabi ile görüşüyor musunuz?

- Yok, hiç. Karakterlerimiz çok ters. Öncesinde tanıyordum aslında, ama böyle olduğunu düşünmüyordum. Benden uzak olsun, Allah yolunu açık etsin.

* Orada en çok neyi özledin?

- Sevdiklerimi. 10 senedir İstanbul’da tek başıma yaşıyorum. İlk bir haftanın sonunda aklımdaki tek soru “Ailem, sevdiklerim iyi mi?”ydi. Buradayken yüz yüze olmasan da en azından telefonla görüşüyor, haber alıyorsun. Çok başka bir psikoloji.

* Kaç kilo verdin?

- 15... Kolum falan iskelet gibi kalmıştı. Gittiğimde 87 falandım, 72’ye düştüm.

"O adada cinsellik aklına gelmiyor"
* Cinsellik?

- Hiç aklına gelmiyor ki. Tek düşündüğümüz şey yemek ve aile... Dört ay boyunca aç olduğunuzu düşünün. Ödül kazanıyorsun, 4-5 saat sonra yine acıkıyorsun.

* Yara bere kaldı mı adadan?

- Ufak bir şey var. Düşmüştüm, bacağım tahtaya sıkışmıştı.

* Yarışmada ciddi hayati tehlike atlatanlar da var.

- Riskli zaten. Kolay değil. Bir de o kadar açlığa rağmen insanüstü bir efor sarf ediyorsunuz. Durmadan oyun oynuyorsun ve o kazanma hırsıyla kendini oradan oraya atıyorsun.

* Sen hırslı mısın?

- Hırslıyımdır.

Hürriyet/Ayşe Arman