Semine Eylence: Kocam hapisten çıkarsa yaşama şansım yok
Eski eşi tarafından kaçırılarak darp edilen ve sosyal medya üzerinden yardım isteyen Semine Eylence, bakanlıktan ya da herhangi bir kurumdan kimsenin aramadığını, sadece kadın dayanışma derneklerinin kendisine yardım amacıyla ulaştığını söyledi.
Eylence ayrıca, “Sosyal medyada gelen destek mesajlarını görünce mutlu oldum, arkamda bir güç hissettim” dedi.
46 yaşındaki Semine Eylence 17 yaşındayken kendisini kaçıran ve zorla alıkoyan Recep Y. İle reşit olunca evlendirilmiş. 23 yıllık evliliğinde nerdeyse her gün şiddet görmüş. Eylence, boşandığı eski eşki tarafından geçtiğimiz günlerde işine gitmek üzere çıktığı yoldan kaçırıldı, saatlerce darp edildi.
3 çocuk sahibi olan Eylence’nin, yaşadıklarından sadece bir kısmından, kızlarının, sosyal medyada paylaştığı bir video ile haberdar olduk.
Eylence’nin, “Bütün yetkililerden yardım istiyorum” diyerek seslendiği video sonrası saldırgan eski koca Recep Y, ‘sosyal medyanın gücüyle’ tutuklandı.
Yaşamına kulak vermeye çalıştığımız Eylence’nin hikayesinden ‘çocuk yaşta evlendirilen’, yani istismara maruz kalan bir çocuğun hikayesi çıktı.
“Ömrüm kocamdan dayak yemekle geçti” diyen Eylence yaşadıklarını şöyle anlatıyor:
‘ÇOCUKTUM, KORKUP TAMAM DEDİM’
Eski kocam 17 yaşımda beni zor kullanarak kaçırdı. Evlenmeyi istemiyordum. Yaşım tutmadığı için beni uzun bir süre sakladı. Beni kaçırdıktan bir gün sonra cinsel saldırıda bulundu. Tek başıma kalmıştım, ne yapacağımı şaşırmıştım. 'Eğer benimle kalmazsan aileni öldürürüm’ diyerek beni sürekli tehdit ediyordu. ‘Polis gelince kendi rızamla buradayım diyeceksin’ diyordu. Çocuktum, korktum, tamam dedim.
‘ŞİDDET GÖRDÜĞÜMDE HEP UZLAŞTIRILDIM’
Daha sonra ailemin yanına sığındım ama çocuğum olunca orada da kalamadım, geri döndüm. 18 yaşına girince resmi olarak evlendik.O zamana kadar ailemden sürekli kaçırıldım ve dayak yedim. Evlendikten sonra da dayaklar hep sürdü. Defalarca polise, jandarmaya gittim ama hep uzlaştırıp geri yolladılar.
23 yıllık bir evlilik yaşadım ve hep ben çalıştım. Evlere temizliğe gitmekten, tekstilde çalışmaya kadar her işi yaptım. O ise işe gidiyorum deyip gezmeye giderdi. Ev sahibi gelir kirayı ister, ödemez. Aylarca elektriksiz, susuz yaşadım.
Ben çalışarak çocuklarımı okuttum.
“KIZLARIM; ‘SAHİP ÇIKACAKLARSA ŞİMDİ ÇIKSINLAR’ DEDİLER”
Defalarca boşanmak istedim ama hep, ‘erkektir, kocandır’ denilerek engel olundu. Sonuncusunda kimseyi dinlemeyerek dava açtım. Boşanma sürecinde de beni yine kaçırdı, kafama silah dayadı. O zaman da gidip şikayetçi oldum darp raporu aldım, İfadesi alındı, mahkeme görüldü. Verilen 6 ay hapis cezası da çok az bir paraya çevrildi.
Yaşadıklarımı sosyal medyada paylaşma fikri kızlarımdan çıktı. ‘Bütün yaptıkları yanına kar kalıyor. Başka çaremiz yok artık. Bundan sonra da sana kimse sahip çıkmazsa ve senin başına bir şey gelirse artık herkese tepkili olacağız. Sahip çıkıyorlarsa şu anda sahip çıksınlar’ dediler.
Sosyal medyada gelen destek mesajlarını görünce mutlu oldum, arkamda bir güç hissettim. Şimdiye kadar çocuklarımla ben yalnız başımıza mücadele ediyorduk. Ben her sabah işe giden ekmeğinin peşinde koşan bir kadınım.
‘ÇOCUKLAR EVLENDİRİLMEMELİ’
Kesinlikle çocukların evlendirilmemesi lazım. Ben çocukluğumu, gençliğimi hiç bilmiyorum. Şu an 46 yaşındayım ama 70-80 yaşında gibi hissediyorum.
‘HAPİSTEN ÇIKARSA YAŞAMA ŞANSIM YOK’
Bana destek olan birkaç avukata dilekçe verdim, davama onlar bakacaklar. Ama yine de her an ne olabilir bilmiyorum. O oradan çıkarsa benim yaşama şansım yok. Korkuyorum ve endişeliyim.
Bakanlıktan ya da herhangi bir devlet kurumundan kimse aramadı. Sadece kadın dayanışma derneklerinden ve barodan bana ulaşarak destek oldular.