Doğan Duru Taraf ve Diken’den sonra Off ismini verdiği şarkısını çıkardı. Şarkı demek ayıp olur gibime geliyor çünkü Off bir şarkı değil, bir sanat eseri, belki bir hayat hikayesi ama bir şarkı asla değil.
Doğan Duru’nun bu 3 şarkı hakkında sosyal medyasında yazdıklarını okuduktan sonra, beklentilerimin çok üstünde şarkılarla karşılaşacağıma emindim ama bu kadarını beklemiyordum (şarkı dediğime bakmayın, nasıl adlandıracağımı bilmediğimden şarkı diyorum). Doğan Duru’dan beklentim hep yüksek benim çünkü Doğan Duru sanatın ta kendisi ama bu kadarı beni aştı.
Doğan Duru’nun sanatı ve sesi hakkında yorum yapmayacağım, haddime değil çünkü. Bana göre kimse yorum yapmamalı.
Şarkılar inanılmaz ama özellikle Off çok başka, çok ayrı, tam olarak nasıl anlatılır bilmiyorum. Çok acayip bir duygusal kaosun içine sürükledi beni ve ben o kaosu aşamıyorum.
Şarkının ilk saniyesinde tam olarak ne hissettiğinizi anlamadığınız bir duygu oluşuyor içinizde, sonra istemsizce gözlerinizi kapatıyorsunuz. Sonra Off sizi elinizden tutup, yıllarca kaçtığınız ve yüzleşmekten korktuğunuz o yere götürüyor. Aslında gitmek istemiyorsunuz ama şarkının duygusundan çıkamıyorsunuz. Sonra hani derler ya, ölmeden önce film şeridi gibi gözünün önünden geçiyor hayat diye, Off bitene kadar o istemsizce gittiğiniz yerden kopamıyorsunuz. Ben Off'u ilk dinlediğimde gözlerimi açamadım.
Off kendinizle yüzleştiğiniz ve kendinizden bile sakladığınız benliğinizle tanışmaya hazır olduğunuz o andan 5 dakika öncesi gibi. Şarkı bittikten sonra gözlerinizi açtığınızda, kendinizden yeni bir ben yaratmış oluyorsunuz.
Şarkıyı dinlediğimden beri içimde bir yerlerim ağrıyor ama anlamlandıramıyorum. Hani hasta hissederseniz ve doktora gidersiniz, doktor sorar nereniz ağrıyor diye ve ağırının yerini tam olarak tespit edemezsiniz ya, işte benim içimde tespit edemediğim bir yer ağrıyor.
Söyleyeceklerim bu kadar.
Linki buraya bırakıyorum:
https://open.spotify.com/track/4aTKeQmFNabs5yVgbymOQN?si=947e81ed58c54b4a