HZ. MUHAMMED (S.A.V) İN TEK RESMİ

Halife Hz. Ebu Bekir döneminde beş sahabe İslamiyet’e davet için Bizans imparatoruna gönderildi. Önce Bizans’ın elindeki Şam’a giden grubun ikinci durağı İstanbul’du. Burada görüştükleri imparator Heraklius gelen elçilere çok iyi davrandı. Sarayında ağırladığı elçilere bir akşam sürpriz yapan Heraklius onları gelmiş geçmiş bütün peygamberlerin resimlerini gösterdi.İmparatorun gösterdiği resimler arasında şüphesiz en şaşırtıcısı Hz. Muhammed’e ait olanıydı. Siz hiç Hz.Muhammed’in resmini gördünüz mü? Osmanlı İmparatorluğu döneminde yapılan minyatürlerden, yüzü kapalı, ışıklar içindeki tasvirlerden söz etmiyorumGünümüzün anlayışıyla ya da ona yakın çizilmiş bir portreden söz ediyorum. Siz ve sizin gibi milyonlar, hatta milyarlarca insan görmemiş olabilir ama Hz.Muhammed’in resmini gören en azından bildiğimiz altı kişi var. Hem de Hz.Muhammed’in en yakınları, sahabeleri arasındanHz. Ebu Bekir’in halifeliği döneminde Bizans İmparatoru Heraklius’u İslamiyet’e davet için gönderilen elçiler heyeti Şam ve İstanbul’da saraylarda ağırlanmış. Heraklius gelenlere son derece nazik davranmış, çeşitli hediyeler vermişAncak en büyük sürprizini sona saklamış; hazinesinden çıkardığı bir tomar peygamber resmini tek tek elçilere göstermiş. Elçileri şaşkınlığa uğratan, bu resimler arasında yer alan Hz. Muhammed’in portresi olmuşHeraklius’un elinde, atalarından kalan peygamber resimleri arasında Hz. Muhammed’in birebir yapılmış portresi de varmış. Bu ilginç rivayetin öyküsü, Hicri Onuncu yıla yani Hz.Muhammed’in vefat ettiği günlere uzanıyorHz. Muhammed’in Medine’de ölümünün ardından devlet başkanlığı görevine Hz. Ebu Bekir seçilmiş, “Halife” ünvanını almıştı. Tarihte “Halife” ünvanını alan ve kullanan ilk isim olmuştu. Hz. Ebu Bekir’in halifeliği İslam tarihinin belki de en zor günlerine tekabül ediyordu.Hz. Muhammed’in vefatının ardından Müslümanlıkla geç tanışan kabilelerde isyanlar çıkmış, yeniden putperestliğe dönenler olmuştu. Arap yarımadasının bazı yerlerinde yalancı peygamberler çıkmıştı ki bunlar içerisinde hiç şüphesiz en ünlüsü Müseylemet–ül Kezzab’dı.Sadece zekât vermemek için isyan eden kabileler bile vardı. Hz. Ebu Bekir hiç yılgınlığa düşmeden her olayın üzerine titizlikle gitti. Hz. Muhammed’in eşi ve Hz. Ebu Bekir’in kızı Hz. Ayşe o günleri “Babamın üzerine binen yük (sorumluluk) dağlara binseydi onları dümdüz ederdi” sözleriyle anlatıyorduHz. Ebu Bekir önce isyanları bastırmış, ardından da Yemame’de Müseylemet– ül Kezzab ve ona inananları dize getirmişti. Müseyleme savaşta öldürülmüş, taraftarları dağılmıştı. Ancak Hz. Ebu Bekir bu arada asıl gücünü yarım kalmış bir işi tamamlamak için harcamıştı.Hz. Muhammed vefatından kısa bir süre önce sefer ve savaş hazırlıklarına başlamıştı. Ordunun kumandasını evlatlığı Hz. Zeyd’in oğlu Hz. Üsame’ye vermiş, o zaman Bizans hâkimiyetindeki Suriye üzerine yürümeyi emretmişti. Ancak Hz. Muhammed’in vefatı ordunun hareketini geciktirmişti.Hz. Ebu Bekir’in ilk işi, adeta Hz. Muhammed’in vasiyeti gibi gördüğü bu seferi gerçekleştirmek için orduyu harekete geçirmek oldu. Ordunun kumandası yine Hz. Üsame bin Zeyd’in elindeydiAncak Hz. Ebu Bekir bu sırada başka bir şey daha yaptı, sadece orduyu sefere hazırlamakla yetinmedi. Bir taraftan da Bizans İmparatoru Heraklius’a İslamiyet’e davet için elçiler gönderdi. Elçiler önce Suriye’de Bizans adına hüküm süren Gassani hükümdarına, Şam’a gittiİkinci durakları ise İstanbul oldu. Müslümanlar İslamiyet’in yayılmasıyla birlikte dönemin en önemli iki süper gücü Bizans ve Sasani İmparatorluklarıyla sınır komşusu oldular. O sırada Arabistan’ın kuzeyinde yer alan Suriye Bizans İmparatorluğu’nun hâkimiyetindeydi. Suriye ve çevresini Bizans İmparatoru adına Gassani Arapları idare etmekteydi. Hem Gassanilerle, hem de Bizans’la ilk çatışmalar Hz. Muhammed hayattayken başlamıştı. Hz.Muhammed’in katılmadığıMute savaşı Müslümanlar ile Bizans kuvvetleri arasında yaşanmış ilk çatışmaydı.Burada Hz. Muhammed’in evlatlığı Hz. Zeyd bin Harise, amcasının oğlu ve Hz. Ali’nin kardeşi Hz. Cafer bin Ebu Talip ve Hz. Abdullah bin Revaha sırasıyla ordu komutanı olmuş ve arkasından da şehit düşmüşlerdi. Müslümanları bu zorlu savaşta imha olmaktan Araplar arasında askeri bir deha kabul edilen Hz. Halid bin Velid kurtarmıştı.Hz. Muhammed, bu savaştan kısa bir süre sonra Suriye’deki Bizans kuvvetlerine karşı Tebük seferine çıkmıştı. Ancak bu seferde Müslümanlarla Bizans kuvvetleri karşı karşıya gelmemiş, savaş olmamıştı. Hz. Muhammed’in Bizans hükümranlığındaki Suriye’ye karşı üçüncü hamlesi vefatından hemen önce gerçekleşmiş, sefer emri vermişti. İslam ordusu Medine yakınlarında ordugâh kurmuş, ordu komutanlığına da Hz. Üsame bin Zeyd getirilmişti.Hz. Muhammed bu orduyu Bizans üzerine göndermek istiyordu. Müslümanların Bizans’la o dönemdeki ilişkileri çatışma ve İslamiyet’e davet üzerine kuruluydu. Çünkü Hz. Muhammed yine sağlığında Bizans Hz. Ebu Bekir bu arada asıl gücünü yarım kalmış bir işi tamamlamak için harcamıştı. Hz. Muhammed vefatından kısa bir süre önce sefer ve savaş hazırlıklarına başlamıştı. Ordunun kumandasını evlatlığı Hz. Zeyd’in oğlu Hz. Üsame’ye vermiş, o zaman Bizans hâkimiyetindeki Suriye üzerine yürümeyi emretmişti.Şam–Konstantiniyye arasındaki yolculuk hiçbir olay yaşanmadan geçmiş olacak ki Ubâde b. Sâmit yolculuk hakkında detay vermiyor. Ama şehre varışlarını, karşılanışlarını detaylı bir şekilde anlatmaya devam ediyor. Konstantiniyye’ye yaklaşıp şehrin kapısına vardıklarında daha hayvanların üstünden inmeden kılık-kıyafetlerine çekidüzen vererek imparatorun huzuruna girmeye hazırlanırlarsa da onlarla birlikte gelen elçi, develerle kralın şehrine girilmeyeceğini, onlara katır veya atlar getirileceğini söyler ama Müslümanlar kesinlikle kabul etmezlerBiz, ‘Sakin ol, acele etme! Vallahi, sen şu oturduğun yerden bizi menedinceye kadar, biz onu muhakkak senden alacağız (Bizi kovmaya fırsatın olmayacak)! Vallahi, biz burayı inşallah senden de, senin kralından da alacağız, bunu bize Peygamberimiz (as) haber verdi’ dedik.” Elçiler Cebele’ye aslında İmparator Heraklius’a gitmek istediklerini söyleyince, gerekli şeyleri tedarik eder, ayrıca yanlarına elçiler ve rehberler vererek Konstantiniyye’ye (İstanbul'a) gönderir.Olayın devamını bu daveti yapmak için gidenlerden, Ubâde b. Sâmit’in ağzından dinleyelim; “Cebele’nin üzerinde siyah, kaba bir elbise vardı. Ayrıca etrafa şöyle bir bakıldığında, her şeyin kara olduğu görülüyordu, ona, (Senin şu karalar içinde olmanın sebebi nedir’ diye sorduk, ‘Sizi bütün Şam'dan, yani beldelerimden çıkarıncaya kadar, bunu adak olarak adadım ve üzerimden çıkarmayacağım’ dedi.Ama Müslüman elçiler bu kişiyi kabul etmedi ve doğrudan onunla görüşmek istediler. Elçi gidip bunu söyleyince, Cebele küçümseme göstergesi olarak basit bir mindere oturmuş ve Müslümanların yanına gelmesine izin vermişti. Konuşmaya izin verince, Hişam b. Âs el-Emevi Müslümanlarda adet olduğu üzere önce onu Allah'a imana ve İslam’a girmeye davet etti ama Cebele bunu kabul etmedi.Fakat Cebele, elçileri görünce onlardan hoşlanmadı. Herhalde, “Beni İmparator’a rezil ettiler (birçok mağlubiyet yüzünden) ne diye buraya geliyorlar” diye düşünmüş olacaktı. Bir süre kimse onlarla ilgilenmediği için bir köşede oturup beklerdiler. Cebele nice zaman sonra ne için geldiklerini öğrenmesi ve kendi söyleyeceklerini iletmesi için bir adam gönderdi.O zamanlar Suriye, Bizans devleti adına, Cebele İbnu’l-Eyhem el-Gassani’nin idaresindeydi. Gassaniler Arap’tı ve Bizans’ın tâbisi olarak yüzyıldan fazla bir zamandır onların hizmetindeydi. Şam’a vardıklarında izin alıp şehre girdiler.Hz. Amr b. Âs bu özelliğinden dolayı İslamiyet’in ilk dönemlerinde Mekkeli putperestlerin eziyet ve baskılarından dolayı Habeşistan’a göç etmek zorunda kalan Müslümanları geri alabilmek için giden elçiler heyetinin başındaydı. Hz. Ebu Bekir’in belirlediği bu beş kişi Bizans İmparatoru’nu İslam’a davet etmek amacıyla yola çıkarlar.Bu mektuplara olumlu- olumsuz çeşitli cevaplar gelmişti.Hz Ebu Bekir herhalde düşünmüştü ki, o zaman olumlu cevap vermeyen Bizans imparatoru ile bu yenilgilerden sonra bir daha görüşmenin faydası olabilir, binlerce insanın ölmesine gerek kalmayabilirdi. Gönderdiği kimseler seviyeli, devlet idarecisiyle konuşmayı becerebilecek, uluslararası tecrübesi olan sahabelerdi. Özellikle Hz. Amr b. Âs, Müslüman olmadan önce de Mekkeli Kureyş kabilesi ile çevre kabile ve ülkeler arasında elçilik yapan bir isimdi.yenilgilerin üzerinden çok geçmeden Hz. Ebu Bekir bir heyet oluşturarak Bizans İmparatoru Heraklius'u İslam’a davet etmek üzere, Hişam b. Âs el-Emevi, Nuaym b. Abdullah, Ubâde b. Sâmit, Amr b. Âs ve Adiyy b. Ka'b adlı sahabeleri gönderdi. Aslında Hz. Muhammed hayattayken Hicri 7. yılda, çevredeki büyük küçük bütün krallara, valilere İslamiyet’e davetmektupları göndermişti.ELÇİLER DAVET İÇİN ŞAM’A GİTTİ: Hz. Ebu Bekir de Hz.Muhammed’- in yolundan gitmek istiyordu. Bir taraftan savaş için hazırlık yaparken, diğer yandan da Bizans İmparatoru’nu İslam’a davet için elçiler gönderiyordu. Elçiler yola çıkmadan önce Bizanslılar Suriye bölgesinde Müslümanlar karşısında üst üste birkaç yenilgi almışlardı.Müslümanların Bizans’la o dönemdeki ilişkileri çatışma ve İslamiyet’e davet üzerine kuruluydu. Çünkü Hz. Muhammed yine sağlığında Bizans İmparatorluğu’nun Suriye’deki valisini İslam’a davet etmişti. Vali bu daveti kabul etmemiş ancak gelen elçilere iyi davranmış, onları hediyeler vererek geri göndermişti.Hz. Muhammed, bu savaştan kısa bir süre sonra Suriye’deki Bizans kuvvetlerine karşı Tebük seferine çıkmıştı. Ancak bu seferde Müslümanlarla Bizans kuvvetleri karşı karşıya gelmemiş, savaş olmamıştı. Hz. Muhammed’in Bizans hükümranlığındaki Suriye’ye karşı üçüncü hamlesi vefatından hemen önce gerçekleşmiş, sefer emri vermişti. İslam ordusu Medine yakınlarında ordugâh kurmuş, ordu komutanlığına da Hz. Üsame bin Zeyd getirilmişti. Hz. Muhammed bu orduyu Bizans üzerine göndermek istiyorduHz.Muhammed’in katılmadığı Mute savaşı Müslümanlar ile Bizans kuvvetleri arasında yaşanmış ilk çatışmaydı. Burada Hz. Muhammed’in evlatlığı Hz. Zeyd bin Harise, amcasının oğlu ve Hz. Ali’nin kardeşi Hz. Cafer bin Ebu Talip ve Hz. Abdullah bin Revaha sırasıyla ordu komutanı olmuş ve arkasından da şehit düşmüşlerdi. Müslümanları bu zorlu savaşta imha olmaktan Araplar arasında askeri bir deha kabul edilen Hz. Halid bin Velid kurtarmıştı.İkinci durakları ise İstanbul oldu. Müslümanlar İslamiyet’in yayılmasıyla birlikte dönemin en önemli iki süper gücü Bizans ve Sasani İmparatorluklarıyla sınır komşusu oldular. O sırada Arabistan’ın kuzeyinde yer alan Suriye Bizans İmparatorluğu’nun hâkimiyetindeydi. Suriye ve çevresini Bizans İmparatoru adına Gassani Arapları idare etmekteydi. Hem Gassanilerle, hem de Bizans’la ilk çatışmalar Hz. Muhammed hayattayken başlamıştı.MUTE’DE BİZANS ORDUSUYLA ÇARPIŞTILAR: Ancak Hz. Ebu Bekir bu sırada başka bir şey daha yaptı, sadece orduyu sefere hazırlamakla yetinmedi. Bir taraftan da Bizans İmparatoru Heraklius’a İslamiyet’e davet için elçiler gönderdi. Elçiler önce Suriye’de Bizans adına hüküm süren Gassani hükümdarına, Şam’a gitti.Çünkü Hz. Muhammed yine sağlığında Bizans Hz. Ebu Bekir bu arada asıl gücünü yarım kalmış bir işi tamamlamak için harcamıştı. Hz. Muhammed vefatından kısa bir süre önce sefer ve savaş hazırlıklarına başlamıştı. Ordunun kumandasını evlatlığı Hz. Zeyd’in oğlu Hz. Üsame’ye vermiş, o zaman Bizans hâkimiyetindeki Suriye üzerine yürümeyi emretmişti. Ancak Hz. Muhammed’in vefatı ordunun hareketini geciktirmişti. Hz. Ebu Bekir’in ilk işi, adetaHz. Muhammed’in vasiyeti gibi gördüğü bu seferi gerçekleştirmek için orduyu harekete geçirmek oldu. Ordunun kumandası yine Hz. Üsame bin Zeyd’in elindeydi.Hz. Muhammed’in Bizans hükümranlığındaki Suriye’ye karşı üçüncü hamlesi vefatından hemen önce gerçekleşmiş, sefer emri vermişti. İslam ordusu Medine yakınlarında ordugâh kurmuş, ordu komutanlığına da Hz. Üsame bin Zeyd getirilmişti. Hz. Muhammed bu orduyu Bizans üzerine göndermek istiyordu. Müslümanların Bizans’la o dönemdeki ilişkileri çatışma ve İslamiyet’e davet üzerine kuruluydu.Müslümanları bu zorlu savaşta imha olmaktan Araplar arasında askeri bir deha kabul edilen Hz. Halid bin Velid kurtarmıştı. Hz. Muhammed, bu savaştan kısa bir süre sonra Suriye’deki Bizans kuvvetlerine karşı Tebük seferine çıkmıştı. Ancak bu seferde Müslümanlarla Bizans kuvvetleri karşı karşıya gelmemiş, savaş olmamıştı.Suriye ve çevresini Bizans İmparatoru adına Gassani Arapları idare etmekteydi. Hem Gassanilerle, hem de Bizans’la ilk çatışmalar Hz. Muhammed hayattayken başlamıştı. Hz.Muhammed’in katılmadığı Mute savaşı Müslümanlar ile Bizans kuvvetleri arasında yaşanmış ilk çatışmaydı. Burada Hz. Muhammed’in evlatlığı Hz. Zeyd bin Harise, amcasının oğlu ve Hz. Ali’nin kardeşi Hz. Cafer bin Ebu Talip ve Hz. Abdullah bin Revaha sırasıyla ordu komutanı olmuş ve arkasından da şehit düşmüşlerdi.MUTE’DE BİZANS ORDUSUYLA ÇARPIŞTILAR: Ancak Hz. Ebu Bekir bu sırada başka bir şey daha yaptı, sadece orduyu sefere hazırlamakla yetinmedi. Bir taraftan da Bizans İmparatoru Heraklius’a İslamiyet’e davet için elçiler gönderdi. Elçiler önce Suriye’de Bizans adına hüküm süren Gassani hükümdarına, Şam’a gitti. İkinci durakları ise İstanbul oldu. Müslümanlar İslamiyet’in yayılmasıyla birlikte dönemin en önemli iki süper gücü Bizans ve Sasani İmparatorluklarıyla sınır komşusu oldular. O sırada Arabistan’ın kuzeyinde yer alan Suriye Bizans İmparatorluğu’nun hâkimiyetindeydi.Ancak Hz. Muhammed’in vefatı ordunun hareketini geciktirmişti. Hz. Ebu Bekir’in ilk işi, adeta Hz. Muhammed’in vasiyeti gibi gördüğü bu seferi gerçekleştirmek için orduyu harekete geçirmek oldu. Ordunun kumandası yine Hz. Üsame bin Zeyd’in elindeydi.Hz. Muhammed bu orduyu Bizans üzerine göndermek istiyordu. Müslümanların Bizans’la o dönemdeki ilişkileri çatışma ve İslamiyet’e davet üzerine kuruluydu. Çünkü Hz. Muhammed yine sağlığında Bizans Hz. Ebu Bekir bu arada asıl gücünü yarım kalmış bir işi tamamlamak için harcamıştı. Hz. Muhammed vefatından kısa bir süre önce sefer ve savaş hazırlıklarına başlamıştı. Ordunun kumandasını evlatlığı Hz. Zeyd’in oğlu Hz. Üsame’ye vermiş, o zaman Bizans hâkimiyetindeki Suriye üzerine yürümeyi emretmişti.Hz. Muhammed, bu savaştan kısa bir süre sonra Suriye’deki Bizans kuvvetlerine karşı Tebük seferine çıkmıştı. Ancak bu seferde Müslümanlarla Bizans kuvvetleri karşı karşıya gelmemiş, savaş olmamıştı. Hz. Muhammed’in Bizans hükümranlığındaki Suriye’ye karşı üçüncü hamlesi vefatından hemen önce gerçekleşmiş, sefer emri vermişti. İslam ordusu Medine yakınlarında ordugâh kurmuş, ordu komutanlığına da Hz. Üsame bin Zeyd getirilmişti.Burada Hz. Muhammed’in evlatlığı Hz. Zeyd bin Harise, amcasının oğlu ve Hz. Ali’nin kardeşi Hz. Cafer bin Ebu Talip ve Hz. Abdullah bin Revaha sırasıyla ordu komutanı olmuş ve arkasından da şehit düşmüşlerdi. Müslümanları bu zorlu savaşta imha olmaktan Araplar arasında askeri bir deha kabul edilen Hz. Halid bin Velid kurtarmıştı.İkinci durakları ise İstanbul oldu. Müslümanlar İslamiyet’in yayılmasıyla birlikte dönemin en önemli iki süper gücü Bizans ve Sasani İmparatorluklarıyla sınır komşusu oldular. O sırada Arabistan’ın kuzeyinde yer alan Suriye Bizans İmparatorluğu’nun hâkimiyetindeydi. Suriye ve çevresini Bizans İmparatoru adına Gassani Arapları idare etmekteydi. Hem Gassanilerle, hem de Bizans’la ilk çatışmalar Hz. Muhammed hayattayken başlamıştı. Hz.Muhammed’in katılmadığıMute savaşı Müslümanlar ile Bizans kuvvetleri arasında yaşanmış ilk çatışmaydı.MUTE’DE BİZANS ORDUSUYLA ÇARPIŞTILAR: Ancak Hz. Ebu Bekir bu sırada başka bir şey daha yaptı, sadece orduyu sefere hazırlamakla yetinmedi. Bir taraftan da Bizans İmparatoru Heraklius’a İslamiyet’e davet için elçiler gönderdi. Elçiler önce Suriye’de Bizans adına hüküm süren Gassani hükümdarına, Şam’a gitti.Hz. Ebu Bekir’in ilk işi, adetaHz. Muhammed’in vasiyeti gibi gördüğü bu seferi gerçekleştirmek için orduyu harekete geçirmek oldu. Ordunun kumandası yine Hz. Üsame bin Zeyd’in elindeydi.Hz. Muhammed vefatından kısa bir süre önce sefer ve savaş hazırlıklarına başlamıştı. Ordunun kumandasını evlatlığı Hz. Zeyd’in oğlu Hz. Üsame’ye vermiş, o zaman Bizans hâkimiyetindeki Suriye üzerine yürümeyi emretmişti. Ancak Hz. Muhammed’in vefatı ordunun hareketini geciktirmişti.Hz. Ebu Bekir önce isyanları bastırmış, ardından da Yemame’de Müseylemet– ül Kezzab ve ona inananları dize getirmişti. Müseyleme savaşta öldürülmüş, taraftarları dağılmıştı. Ancak Hz. Ebu Bekir bu arada asıl gücünü yarım kalmış bir işi tamamlamak için harcamıştı.Sadece zekât vermemek için isyan eden kabileler bile vardı. Hz. Ebu Bekir hiç yılgınlığa düşmeden her olayın üzerine titizlikle gitti. Hz. Muhammed’in eşi ve Hz. Ebu Bekir’in kızı Hz. Ayşe o günleri “Babamın üzerine binen yük (sorumluluk) dağlara binseydi onları dümdüz ederdi” sözleriyle anlatıyordu.Hz. Muhammed’in vefatının ardından Müslümanlıkla geç tanışan kabilelerde isyanlar çıkmış, yeniden putperestliğe dönenler olmuştu. Arap yarımadasının bazı yerlerinde yalancı peygamberler çıkmıştı ki bunlar içerisinde hiç şüphesiz en ünlüsü Müseylemet–ül Kezzab’dı.Muhammed’in Medine’de ölümünün ardından devlet başkanlığı görevine Hz. Ebu Bekir seçilmiş, “Halife” ünvanını almıştı. Tarihte “Halife” ünvanını alan ve kullanan ilk isim olmuştu. Hz. Ebu Bekir’in halifeliği İslam tarihinin belki de en zor günlerine tekabül ediyordu.Heraklius’un elinde, atalarından kalan peygamber resimleri arasında Hz. Muhammed’in birebir yapılmış portresi de varmış. Bu ilginç rivayetin öyküsü, Hicri Onuncu yıla yani Hz.Muhammed’in vefat ettiği günlere uzanıyor…Ancak en büyük sürprizini sona saklamış; hazinesinden çıkardığı bir tomar peygamber resmini tek tek elçilere göstermiş. Elçileri şaşkınlığa uğratan, bu resimler arasında yer alan Hz. Muhammed’in portresi olmuş.Hz. Ebu Bekir’in halifeliği döneminde Bizans İmparatoru Heraklius’u İslamiyet’e davet için gönderilen elçiler heyeti Şam ve İstanbul’da saraylarda ağırlanmış. Heraklius gelenlere son derece nazik davranmış, çeşitli hediyeler vermişGünümüzün anlayışıyla ya da ona yakın çizilmiş bir portreden söz ediyorum. Siz ve sizin gibi milyonlar, hatta milyarlarca insan görmemiş olabilir ama Hz.Muhammed’in resmini gören en azından bildiğimiz altı kişi var. Hem de Hz.Muhammed’in en yakınları, sahabeleri arasından.İmparatorun gösterdiği resimler arasında şüphesiz en şaşırtıcısı Hz. Muhammed’e ait olanıydı. Siz hiç Hz.Muhammed’in resmini gördünüz mü? Osmanlı İmparatorluğu döneminde yapılan minyatürlerden, yüzü kapalı, ışıklar içindeki tasvirlerden söz etmiyorum.Halife Hz. Ebu Bekir döneminde beş sahabe İslamiyet’e davet için Bizans imparatoruna gönderildi. Önce Bizans’ın elindeki Şam’a giden grubun ikinci durağı İstanbul’du. Burada görüştükleri imparator Heraklius gelen elçilere çok iyi davrandı. Sarayında ağırladığı elçilere bir akşam sürpriz yapan Heraklius onları gelmiş geçmiş bütün peygamberlerin resimlerini gösterdi.