Seçkin Piriler: Aşık olmayı çok özledim

Bodrum’da günler nasıl geçiyor? Bodrum’da günler hayal ettiğimden farklı geçti. Çocuklarım için gelmiştim. Yakında İstanbul’a dönüyorum. Hâlâ çok güzelsin, kim der iki çocuk annesi... Güzel sözlerin için teşekkür ederim. Hâlâ çok gencim ve genetikten gelen avantajlarım var, bir de hayatımda hiç sigara içmedim. Bu, bir kadın için çok önemli. Ve moral tabii, en önemlisi. Kendimi hemen tamir edebilme gücüne sahibim. Kötü bir olay yaşadığımda da kendimi evin dışına atarak rahatlıyorum. Saatlerce deliler gibi yürüyüş yapıyorum. Zaten kendimi bildim bileli spor yapıyorum. Bu da formda olmamın başlıca nedeni. Makyajla asla uyumam ve gerekmedikçe makyaj yapmam.

İLAHİ ADALETE İNANIYORUM KÖTÜLÜK YAPAN KÖTÜLÜK BULUR Kötü zamanlar geçirdin. Peki, şimdi hayat nasıl gidiyor, her şey yolunda mı? Şu an iyiyim ama geçmiş zordu. Son yıllarda anlayamadığım çok şey yaşadım. Bazen şoktan bazen de çocuklarım için sustum. İnsanlar yaralamak için bana saldırdı. Kimseye pirim vermek istemedim. Hep geleceğimi ve çocuklarımı düşünürüm. Ama en önemlisi şu: İlahi adalete inanıyorum. Kötülük yapan kötülük bulur. Benim başım dik, alnım ak, kalbim temiz ve kafam rahat çünkü kimsenin canını yakmadım. Ama benim canımı yaktılar. Yaşadıkların sana ne öğretti? Duygusal anlamda başıma asla gelmez diye düşündüğüm şeyler yaşadım. Akla gelmeyen başa geliyormuş bunu öğrendik. Bunu atlatmak hiç kolay olmadı. Sevdiğim bir adamdan ayrıldım, çocuklarım beni ayakta tuttu. Yaşadıklarım bana şunu öğretti: Hayatta hiç ummadığım anda ummadığın şeyler başına gelebiliyormuş. Her şeyi umun, bekleyin. Çünkü ben gerçekten aldatılmaya ihtimal bile vermiyordum. Bunlara her zaman hazırlıklı olmak gerekiyormuş. Ben hazırlıksızdım. Yine de anlayamasam da anlamaya çalıştım. Yaşadıklarım her şeye rağmen ayakta durmayı ve dimdik yaşamayı öğretti bana. En önemlisi kimseyi kendinden fazla çok sevmemeyi. Çünkü ben sevmiştim. Ben ‘duygusal haksızlık’ dedim ama yaşadıklarını sen nasıl tanımlarsın? Yaşadıklarımı şöyle tanımlıyorum: İyiler her zaman kaybeder sözünün doğrulaması gibi ne yazık ki. Şimdiye kadar hep bunu gösterecek olaylar yaşadım.

EBEVEYNLERİN BENCİLLİKLERİNİ ÇOCUKLAR ÇEKMEK ZORUNDA DEĞİL Dışarıdan göründüğün kadar güçlü müsün sahiden? Güçlü olmak zorundayım. İki çocuğum var çünkü. Kendi kendime kaldığımda tabii ki çok üzülüyorum. Çocuklarımı Kaan ile birlikte büyütmek isterdim. Olmadı. Ama çocuklarımıza bunu hissettirmemeye çalışıyoruz. Sonuçta ebeveynlerin bencilliklerini çocuklar çekmek zorunda değil. Çocuklarım için her daim güçlü durmak zorundayım, başka çarem yok. Sen çocuklarına yaşadıklarını belki yansıtmıyorsun ama onlar bir şeyler olduğunu hissetmiyor mu? Bu olay kuşkusuz onları da etkiledi. Onlara yansıtmamak için ağlarken gülmeyi öğrendim. İçim alev alev yanarken “Her şey yolunda” demeyi öğrendim. Çocuklarıma sarılarak yaralarımı sarmakta ustalaştım. Ama ne yazık ki o yaralar bazen kanayabiliyor.

KÖTÜ KALPLİ İNSANLAR BENİ ÇOK İNCİTİYOR Nasıl çocuklar? Anneliğini de dinlemek isterim senden... İyi ki çocuklarım var bu hayatta. Hayatımda yaptığım en doğru şey onlar. Bazen babalarına gidiyorlar, o zaman o ev bana anlamsız, soğuk ve ruhsuz geliyor. Onlar olmayınca hayat bomboş. Çocuklarım çok hareketli. Onların dilinden de bir tek ben anlayabiliyorum. Tek derdim gelecek için pırıl pırıl çocuklar yetiştirebilmek. İnsanların çocuklara tahammülü kalmamış ama ben sabırlı bir anneyim. Elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorum. Benim hayatımda oğullarım Hakan ve Volkan dışında çok önemli bir şey yok. Yaşadıklarını atlatmak için hiç destek aldın mı? Tabii ki aldım. Bu zor günler desteksiz geçer miydi? İstanbul’a döndüğümde tekrar almayı düşünüyorum. İnsanlara güvenmemeyi öğrendim. Son yaşadığım olayın ardından birlikte çalıştığım Şeyma Barkar’ın bir anne gibi yanımda olması ve şefkati beni hem kolay toparladı hem de açıkçası aklımı başıma getirdi.