Tarihte düşünceleri ve yazdıkları yüzünden idam edilmiş şair ve filozoflar

Thomas More: İngiliz yazar VIII. Kral Henry'nin kilisesinin başına geçme isteğine karşı çıktı. Bu düşüncesi yüzünden hain ilan edilerek idamına sebep oldu. (7 Şubat 1478 – 6 Temmuz 1535) İngiliz yazar, devlet adamı ve hukukçu. Yaşamında önde gelen bir hümanist bilgin ünvanına kavuşup birçok kamu görevi üstlendi. Eseri ‘Ütopya’ ile edebiyatta yeni bir nesil yarattı. Ölümünden 400 yıl sonra, 1935’te XI. Papa Pius tarafından aziz ilan edildi

Nef-i: Divan edebiyatının en büyük hiciv şairidir. Padişah onun dikenli dizelerine yasak koydu ama buna aldırış etmeyip yazmaya devam etti. Sadrazam Bayram Paşa’yı hicvetmesi sonucu öldürüldü. 17.yüzyıl Divan şairi, IV. Murat döneminde sanatının ve ününün zirvesine ulaşmıştır. Padişahlara ve devrin ileri gelenlerine yazdığı kasidelerle ve hicivleriyle tanınmıştır. Sağlam bir üslubu, ağır bir dili, cesur bir söyleyişi vardır. Ölçüsüz bir şairdir övdüğünü göklere çıkarır, yerdiğini ise yerin dibine geçirir. Babasına bile hiciv yazmıştır. Hicivleri bazen yumuşak takılmalar şeklindedir; kimi zaman ise oldukça ağır, hatta küfürlüdür. Hiciv türündeki şiirlerini “Siham-ı Kaza” adlı yapıtında toplamıştır. "Bize kâfir demiş müfdi efendi Tutalım ben diyem ana müselman Vardıkta yarın rûz-ı cezaya İkimiz de çıkarız anda yalan"

Cicero: Roma döneminde yaşamış ünlü filozof tek adam rejimine karşı Cumhuriyet'i savunduğu için idam edildi. 3 Ocak MÖ 106 yılında Arpinum’da doğmuştur. Çocukluğundan itibaren harika bir öğrenci olmuş, eğitime olan tutkusu ve sevgisi ile ünlenmiştir. Yoğun bir hukuk öğrenimi görmüş, daha sonraları ise edebiyat ve felsefeyle daha çok ilgilenmeye başlamıştır. Savaşı MÖ 50 yılında Sezar ile Pompey arasındaki gerilim iyice artmıştı, Cicero bu yıllarda Pompeius’in tarafını tuttu, yine de Caesar’ın düşmanı olmak istemiyor, buna göre daha yumuşak bir politika izliyordu. MÖ 44 yılında Caesar öldürüldü. Bu dönemde popülaritesi arttı; Senato’nun en güçlü, en sözü geçer adamı haline geldi. Sezar’dan sonra giderek güçlenen Marcus Antonius’yi sevmiyordu. Yine de Marcus Antonius ve Cicero dönemin en güçlü iki adamı olarak diğerlerinden daha öne çıkıyordu. Caesar’ın veliahtı Octavianus İtalya’ya varınca, Cicero Antonius’a karşı onu savunmaya başladı. Sürekli Antonius’u eleştiriyor, Octavianius’u ise övüyordu. Cicero Antinius'un da Sezar gibi diktatörlük yapacağını düşünüyordu. Bunun üzerine Cicero devlet düşmanı edildi ve MÖ 43 yılının 7 Aralık günü başı kesilerek idam edildi. Başı Forum Romanum’daki Rostra’da halka teşhir edildi, elleri ise Senato binasının kapısına çivilendi.

Olympe De Gouges: Fransız yazar özellikle sıkı bir kadın hakları savunucusuydu. Dönemin erkek egemen bir bildirgesine cevaben Kadın ve Yurttaş Hakları Bildirgesi`ni yayımladı ve fikirleri sebebiyle giyotin ile idam edildi. (d. 7 Mayıs 1748 – ö. 3 Kasım 1793) Olympe de Gouges, 1780’lerde oyun yazarı olarak başladığı kariyerinde siyasi yazılarıyla ünlendi. Fransız Devrimi sırasında çok aktifti. Ölüm cezasının kaldırılması, mahkemelerde halk jürilerinin kurulması, Fransız sömürgelerindeki kölelerin özgürleştirilmesi, gayrı meşru çocukların tanınması, evlat edinilmesi, gelir vergilerinin adaletsizliği, yoksulluk konularında mücadele etti. Günümüzde daha çok kadın hakları konusundaki öncü görüşleri ile bilinir. Erkeklerin kadınlar üzerindeki tiranlığının tüm eşitsizlik biçimlerinin kaynağı olduğunu düşünmekteydi. Meclisin çıkardığı Erkek ve Yurttaş Hakları Bildirgesi`ne cevaben 1791 yılında Kadın ve Yurttaş Hakları Bildirgesi`ni yayımladı. Fikirleri nedeniyle 3 Kasım 1793’te idam edildi. Eserleri kadın ve insan hakları açısından büyük bir öneme sahiptir.