İŞTE O YAZI
Ankara Güven‘dir. Düzendir. Nizam, intizamdır. Dostluktur Ankara. Sokaklarının denize çıkmadığını bildiğin halde yine de sevmektir bu kenti. Ankaralı sadece ‘Ankara’ olduğu için sever Ankara’yı. Kumu, güneşi, cafesi, gece hayatı için değil… Ankaralı sadıktır, sevdi mi sever çünkü! Cumhuriyetin başkentidir, kalesidir. Ankaralı her yerde birbirini kollar. Gurbette onları Ankaralılık birleştirir. Çankaya’sı, Hoşdere’si, Ayrancı’sı, Yeni Mahalle’si, Bilkent’i, Ulus’u, Sıhhıye’si gri değil, görmesini bilene capcanlıdır. Ankara Kuğulu Park’tır, Tunalı’dır, Mülkiye’dir. Bilkent, ODTÜ, Hacettepe, Gazi ‘dir. Gelip geçicilik yoktur Ankaralılık’ta. O yüzdendir ki sırdaştır herkes birbirine. Sıcağı kavurur, ayazı dondurur.
Bu Ankaralı’nın ağıtıdır
Ankaralı alışkındır bakanın, başbakanın, yabancı devlet adamlarının geçişlerinde kırmızı ışıkta beklemeye. 19 Mayıs’larda, 23 Nisan’larda, 29 Ekim’lerde yol kapamalarına aşinadır. Bunlara sabır gösterir Ankaralı. Fakat güvenlik nedeniyle, terör nedeniyle yolların kapatılmasına alışkın değildir. Saldırılar sonrası havada dört dönen polis helikopterlerine değil, Türk Yıldızları’nın zafer günlerinde semayı aydınlatan gurur gösterilerine alışkındır. Patlamaları sadece Cumhuriyet kutlamalarındaki havai fişeklerde bilir, öyle görmüştür çünkü. Kalleş saldırılara pabuç bırakmaz. Uğur Mumcu’dur, Kışlalı’dır, Hablemitoğlu’dur çünkü Ankara. Aydınlıktır! Ankaralı işinden 5 buçukta çıkar 6 da evdedir. Biraz gecikse ‘nerde kaldın?’ diye sorulur evden.
Bilinmezi, kumpası yoktur Ankara’nın. Evet sanatı, kültür aktivitesi sayısız seçenek sunmaz, sergisi, gösterisi azdır belki ama yine de Ankaralı sanatın kıymetini ve eğlenmenin hakkını vermesini bilir. Kalitelidir, iyiden anlar, entelektüeldir. O yüzdendir ki İstanbul’a yön verenler, gurbetçi Ankaralılar ‘dır aslında.
Ankara Cumhuriyet’tir
Kökler buradadır. Cumhuriyet’in harcı karılmıştır. Gelenekseldir ve bu yüzden çok güzeldir. Ankaralı şehriyle içiçedir. İstanbul’a gitse de aspavasını arar. Çay ikram edilmeden kalkamazsınız mekandan. Herkes birbirine ‘hocam’ der mesela. Alışkanlıktır Ankara. Damaktaki sokak simidi, seslenişlerdeki ‘La bebe’ dir. Meclistir, hem de anıyla şanıyla İlk Meclis’tir. Gördüğüne ‘Hayır mı?’ diye sorar mesela. Hal hatır merak edilir çünkü. Gençlik Parkı hala Gençlik Parkı’dır. Külttür. Atatürk Orman Çiftliği’dir. DNA ‘sı sağlamdır Ankara’nın, değişmez. Denizi yoktur ama balığın en iyisini yersin mesela. Aslanlı Yol’dur o kent, Çıkrıkçılar Yokuşu’dur. Habercidir Ankara. Memleketin en sıkıgazetecilerini yetiştirmiştir.