Adına popüler sanatlar denilen sinema-tiyatro-müzik dünyamız çok önemli bir insanını kaybetti. Bakın sinemamız veya aktörümüzü kaybetti demiyorum. İnsanını kaybetti diye ısrarla altını çiziyorum.
Evet, Tarık Akan çok önemli, çünkü farklı bir insan idi. Türk toplumuma örnek olacak pek çok özelliği vardı.
Çevirdiği filmlerden kazandığı ödülleri küçümsemiyorum. Uluslararası festivallerde alkışlanan ödüller kanan Yol, Sürü, Adak gibi filmleri asla unutmuyorum.
Ama bana göre, Tarık Akan çok daha önemli bir iş yaptı. Halkı ve vatanı için kendini feda etti.
Bir insan düşünün..
70'li yılların en popüler aktörü. Milyonlarca genç kız duvarlarını onun posterleri ile süslüyor. Yani şimdiki Tarkan gibi...
En önemli yapımcılar ve yönetmenler ile çalışıyor. O günlerin en sevilen ve popüler kadın oyuncuları rol arkadaşı oluyor. Uzun saçları, bebek yüzü ile romantik aşk filmlerinin bir numaralı aktörü. Böyle devam ederse çok zengin olabilir, parasını birçok iş yerine de yatırabilir.
Ama Tarık Akan bunları silip atıyor ve Yılmaz Güney ağabeyinin yolundan yürüyor. Yoksul halkı daha çok sevdiğini anlıyor. İşçinin-köylünün yanında olmaya karar veriyor.
Çektiği filmler mesaj içersin, izleyen insanlara bir şeyler öğretsin istiyor. O güne dek eksik olan yanını, yani teorisini geliştirmek için de gece gündüz okumaya başlıyor.
30 yaşına dek Mercedes ile güzel, genç kızlarla gönül eğlendiren birisi gidiyor, sıfır numara sosyalist, hatta komünist oluyor.
Yanılmıyorsam Bernard Shaw söylemişti, “20’sinde sosyalist olmayanın kalbi, 40’ında hâlâ sosyalist olanın ise beyni yoktur…”
Bu sözün doğruluğuna her yerde rastlarsınız.
Tarık Akan bu ezberi bozdu.
1971 yılından beri arkadaşım olan Tarık Akan’ın bilinmeyen yönlerini anlatmaya devam edeceğim.
Hele bir cenazesini kaldıralım, vefat ettiğine kendimizi inandıralım.
Benden ayrılmayın.