AYŞE ARMAN YAZIYOR
Bizim ekip yemekteyiz.
30 kişi filan.
Bizim ekip kim mi?
Hafta sonu ilavelerini yapanlar.
Bu ekibin yayın yönetmeni artık Ayşen Gür.
Ertuğrul Özkök ve Fikret Ercan da var yemekte.
Bebek Ambassador'dayız, kahkaha, şamata, gırgır...
Özkök, "Biz yazı işleri olarak size, 'Bunlar uçuk kaçık tipler, gazetecilikten anlamaz' diye bakıyoruz. Muhtemelen siz de bize 'Bunlar eski püskü adamlar, gazetecilik böyle yapılmıyor, asıl bunlar gazetecilikten anlamıyor!' diye bakıyorsunuz. Böyle devam edip gideceğiz!" diyor ve herkes kahkahayı basıyor.
Tabii iş konuşmak bir yere kadar.
Sonra geyik başlıyor...
* * *
Hayret!
Masadakilerin çoğunda dövme var.
Kimi omzuna, kimi koluna, kimi boynuna, kimi bileğine, kimi sırtına yaptırmış.
Bu dövme denilen şey manyak bir şey biliyorsunuz, bir kere yaptırınca kendini alamıyorsun, daha fazla yaptırmak istiyorsun, bir de yeri önemli, öyle bir yerde olsun ki, birileri "Aaa ne güzel olmuş!" desin.
Benimki sağ mememin yanında, daha doğrusu sağ mememin yanağı ile kol altımın arasında diklemesine duruyor, sadece bikini ya da askılı elbise giydiğim zaman görülüyor.
Bence çok estetik.
Hem seviyorum hem de gurur duyuyorum çünkü sevdiğim adamın adı yazıyor: Ömer.
Veeeeeeee gösteriyorum...
Hemen gırgır başlıyor tabii...
"Keşke sola yaptırsaydın, kalbimin üstüne sevgilimin adını yazdırdım!" diye hava atardın, "İş mi şimdi sağ meme..."
"Dövmeci çocuğun tersine geliyordu" diyorum.
"E peki niye meme yani?" diyor bir başkası...
"Ne bileyim ikimizin de sevdiği bir organ, hem de orijinal bir yer..."
Yine gülüyoruz.
Peki niye sevgilinin adı?
İşte o anda tartışma alevleniyor.
Cumbur cemaat bana yükleniyorlar.
Neden efendim Alya yazdırmamışım, erkekler geçiciymiş, kalıcı olan çocuklarmış.
"Ayrılırsanız ne olacak?" diyorlar, "Sildirecek misin?"
"O kadar karaktersiz miyim, tabii ki sildirmeyeceğim!"
Ve gecenin sorusu geliyor:
"İyi de memesinde Ömer yazan kadınla kim sevişmek ister!"
"Allah Allah!" diyorum, "Ne alakası var?"
"Bütün romantizmin şehvetin içine eder" diyorlar. "Bir de niye yani?..."
"Sizi hesapçılar!" diyorum "O adam benim hayatıma damgasını vurdu, tenime onun adını vurdurmuşum çok mu? Bir gün ayrılsak da bu gerçek değişmeyecek ki, bir başka birini sevsem de Ömer vardı, benim hayatımdaydı, varsın sağ mememde adı dursun..."
Ama tabii kimseyi ikna edebilmem mümkün olmuyor.
Bu sefer ben yükleniyorum, "Belki de siz, hayatınızdaki adamları bu kadınları onların isimlerini bedenlerinize yazdıracak kadar sevemiyorsunuz, güveniyorsunuz..."
Tartışma uzayıııııp giderken Özkök duruma el koyuyor:
"Ne var canım" diyor, "Ayrılırlarsa Ömer'in başına bir Hz. koyar olur biter... Benim inancım der, geçer gider..."
Tartışmayı kahkahalarla bitiriyoruz...
Ayşe Arman