İşte Enis Ersoy'un o yazısı:
Yıkmak kolay, yapmak zordur. Aylar yıllar süren emekler bir gün ağızdan çıkan bir yanlış kelime ile yerle bir olur gider. Tıpkı, 24 Haziran 1995 seçimlerinde MHP’nin başına gelen olay gibi. Büyük umutlarla transfer edilen dönemin DGM Başsavcısı Nusret Demiral, “ezan Türkçe okunmalı” deyince, MHP, barajın altında kalmıştı.
23 Haziran yaklaşırken, Binali Yıldırım ve Ekrem İmamoğlu’nun da Nusret Demiral’ı hatırlatan çıkışlarına şahit oluyoruz.
Ekrem İmamoğlu’nun, havalimanında VIP’e alınmadığı için, görevli polislere Ordu Valisi Seddar Yavuz’u kastederek “vali itlik yaptı” demesi acaba seçmen üzerinde nasıl bir etki yapacak?
Kendisini PKK’ya yakın durmakla suçlayan esnafa, öfkesine hakim olamayıp “küstahlık yapma” demesi, 31 Mart’a kadar sergilediği sevecen, hoşgörülü, her kesimi kucaklayan politikacı imajına ne ölçüde zarar verir? Ak Parti seçmeninden aldığı oylarda bir geri dönüş yaşanır mı?
Binali Yıldırım da gaflar konusunda hayatının rekorunu kırmak üzere. Kürt oylarını alabilmek uğruna, Güneydoğu’ya “Kürdistan”, PKK’ya, terör örgütü mensuplarının dediği gibi “PEKEKE” demesine mi; Fener Rum Patriğine “ekümenik” sıfatını kullanmasına mı şaşıralım?
Yarış kızıştıkça iki adayın da kontrol dışı hareketleri artıyor. Asıl ilginç nokta ise geçmiş seçimlerle kıyaslayınca, yapılan gaflar karşısında Yıldırım’ın da İmamoğlu’nun da partilerinden ve kendilerini destekleyen medya organlarından yüksek sesle eleştiri almaması.
Taraflar sadece yapılan gaflar yüzünden rakiplerini suçluyor. Kendi adaylarına en küçük bir zarar gelebileceği endişesiyle çok hassas göründükleri konularda bile sessiz kalmayı tercih ediyorlar.
Yeter ki İstanbul’u kaybetmesinler. Ancak parti yönetimleri ve medya kulaklarının üzerine yatmayı tercih etse de aslolan seçmendir. Adayların son düzlükte kelimelerini daha dikkatli seçmeleri faydalarına olur. Seçim geçer, ağızlardan çıkan sözler yıllarca unutulmaz.