Beşiktaş’ta düzenlenen terör saldırısında yaşamını yitiren, Kartal Yuvası’nda çalışan Tunç Uncu’nun anne babasıyla yaşadığı Şişli Elmadağ’daki yoksul evini sosyal medyada görenler bir kez daha acı hissetti.
Habertürk’e konuşan acılı anne ile baba Tunç’un yarım kalan hikâyesini anlattı.Oto tamirciliğinden emekli olan baba Turgay Uncu, hüzünle sokağı izlerken, anne Kadriye Uncu; oğlunu şu sözlerle anlattı:
“Bir tanısaydınız Tunç’u, gözlerinin içinin nasıl güldüğünü göründünüz. Kimseyi kırmazdı. Bir derdi var mı anlamazdınız hiç, öyle içine kapanıktı o konularda.”
ÖLECEĞİNİ HİSSETMİŞ
Tunç’un ölümü hissettiğini ve bir gün önce tüm arkadaşlarıyla helalleştiğini anlatan anne, “Cenazede öğrendim herkesle helalleştiğini. 20 arkadaşına kupa hediye almış. ‘Ölecek miyim neyim bilmiyorum ama hakkını helal et’ demiş bazı arkadaşlarına. Bana demedi bir şey. O sabah erkenden çıkmış. Oğlumu en son gece görmüştüm. Sessizdi. ‘Aç mısın?’ dedim, ‘Hayır’ dedi. Sonra boynunu yana eğdi, öyle masum bir şekilde bana baktı bir süre. Sonra odasına gitti. Hep o son bakışı gözümün önünde” diye konuştu.
KADERİ ÇAĞIRMIŞ MEĞER
Tunç’un orta 3’ten sonra okulu bıraktığını söyleyen anne Kadriye Uncu; “Askere gidene kadar çalıştı. En son otelde komilik yaptı. Sultanahmet’teki canlı bomba saldırısı olunca çıkardılar işten. Sonra Kartal Yuvası’na müracaat etti. 4 yaşından beri Beşiktaşlıydı. Bir gün telefonu çaldı; heyecanla yanıma geldi. ‘Kartal Yuvası’ndan aradılar. İşim oldu. Pazartesi başlıyorum’ dedi. Kaderi çağırmış meğer. Bir terörle işinden oldu, ikinci terörle de canından” dedi.
POLİS AÇTI TELEFONU
Tunç’un eşyalarına ona dokunur gibi dokunan acılı anne, acı haberi alışını şöyle anlattı: “Patlama olunca ev sallandı. Hemen onu aradık. Bir polis açtı telefonu.
Yerde bulmuş, ‘Bu telefonun sahibinin nerede olduğunu bilmiyorum. Belki kaçmıştır, belki de yaralı’ dedi. Ölmüş meğerse. Oğlum en son Aydan isimli kız arkadaşıyla konuşmuş.
Polis önce son aramalardan Aydan’a ulaşmış. Adını öğrenip kayıtlara bakmışlar. Hastanede, yaşamadığını öğrendik. Bu kadar işte. Her şey bu kadar!”