AKP ile Gülen cemaati kafa göz birbirine dalmış durumda. Birbirlerine etmedik hakaret, beddua bırakmadılar. Tüm bunlar herkesin gözü önünde cereyan ediyor. Birbirlerine duydukları nefret noktasında bilinmedik bir şey yok.
Bu ara net olarak bilinmeyen, ikisine de mesafeli duranların ne düşündüğü. Yaşanan fırtınada onların sesi pek çıkmıyor. Acaba onlar bu kavgaya nasıl bakıyor, kimi tutuyor?
Sözünü ettiğim kesim, merkezde yer alan, yaşam tarzları ile ilgili endişe duyan, kendisini Ortadoğu toplumları yerine batıya yakın hisseden insanlar. Yani daha net tarif etmek gerekirse, evine Zaman ya da Star değil, Hürriyet, Posta gazetelerini alanlar.
Vereceğim bilgiler de perde arkası falan değil, direkt içeriden, yani bir nevi ‘insider trading.’ Ama içerden bilgi verirken kendi düşüncelerimi sıraladığımı sanmayın. Bazılarına katılıyorum, bazılarına itirazım var. Kullanacağım bazı ifadeler için de kızmak yok, samimi olarak gördüğüm, duyduğum neyse onu yazıyorum.
Bu mahallede bu ara en çok duyulan söz şu: Yesinler birbirlerini!
AKP’nin seçim başarıları karşısında kendini çaresiz hisseden kitle, cemaatin iktidar partisine verdiği zararı keyifle izliyor. Çünkü ortaya atılan bilgi ve belgelere cemaat dışında bir başka grup ya da partinin ulaşma şansı yok.
Ergenekon ve Balyoz’da askerler tutuklanırken cici olan cemaatin şimdi tukaka olması, AKP’nin samimiyetini sergilemesi açısından mahalledeki bir diğer mutluluk sebebi.
Koalisyondaki çatlak, yolsuzluk iddiaları ve bakan çocuklarının gözaltına alınması, AKP’nin gidişi konusunda umutları Gezi olaylarından bile fazla yükseltmiş durumda. Erdoğan ve partisine bakış özetle böyle.
Gelelim cemaate ilişkin algıya. Mahalle sakinleri, düne kadar ‘hizmet hareketi’ olan cemaatin, ‘emniyet-yargı cuntası’na evrilmesinden son derece memnun. “Biz bunların ne olduğunu zaten biliyorduk, şimdi Erdoğan bile anladı” mealindeki cümleler hemen her ortamda söyleniyor.
Tabi bir de operasyonun Erdoğan eliyle yürütülmüş olması cemaatin kolunun kanadının kırılması anlamında umut veriyor. Bu kavgayı bir başkası yürütseydi, “Müslümanlara zulmedildiği” algısı ortaya çıkardı.
Buna paralel bir değerlendirme daha var ki o da “Erdoğan mutlaka bir gün siyasetin dışına atılacaktı ama cemaatin ne olduğu belli değildi. Bu işin en iyi tarafı cemaatin darbe alması oldu” yönünde.
Mahalledeki değerlendirmeler genel olarak böyle. Ama bunlar şimdilik ‘aile’ içinde konuşuluyor. Taraflar biraz daha birbirini yaraladıkça, hakaretlerle, beddualarla kamuoyunda itibar kaybettikçe bakın görün köşelerde, televizyonlarda daha açık şekilde konuşulmaya başlanacaktır. Bu taraf da bir ömür nehrin kıyısında oturup, olanı biteni seyredecek değil ya?